Μαζί με τις καμπάνες που κτυπούν χαρμόσυνα..
Τα πρώτα φιλιά κι αγκαλιές αγάπης και γλύκας της άνοιξης... Εκεί κάπου, να...περάσει και το μήνυμα της ενότητας...Της ομοψυχίας, ενός λαού που όταν δεν έχει τίποτε να χωρίσει, μαλώνει ακόμα και γι' αυτό...
Γιατί ...
δεν έχει να χωρίσει τίποτα. Ενός λαού ταλαιπωρημένου χρόνια τώρα, πονεμένου, που περιμένει την Ανάσταση... Έστω και για μια ημέρα. Της Ανάστασης... Έστω και για τον συμβολισμό, ενός "συγγνώμη Κύριε ...που μας τα έδωσες όλα και ψάχναμε τα περισσότερα"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου