Είναι κρίμα, γιατί πίστευαν πολλοί, ότι αυτό το παιδί θα διαφέρει. Στον Μπακογιάννη φυσικά αναφερόμαστε. Στην αρχή έδωσε τόσα λεφτά για ένα άχρηστο έργο, που καταταλαιπωρεί τους κατοίκους της Αθήνας, με ουσιαστικά αμφισβητούμενη αισθητική, που έβγαζε και βγάζει μάτι. Τον περίπατο, που ...πήγε περίπατο. Βλάκας δεν είναι, φαίνεται ότι το έχει κατανοήσει, αλλά αρνείται πεισματικά να το διορθώσει.
Τώρα προχώρησε σε ένα έργο.. εποχιακό βιτρίνας. Έβαλε τα λαμπιόνια του και στόλισε, ωραία πράγματι, την Αθήνα. Και;
Ένας πολιτικός έχει προτεραιότητες.
Και η πρώτη προτεραιότητα του Μπακογιάννη, έπρεπε να είναι η υγεία.
Πόσο θα προσέθετε στις πολιτικές του φιλοδοξίες και στο ίματζ του, εάν έβγαινε μια ωραία πρωία και έλεγε «τόσες χιλιάδες ευρώ, θα δίναμε στον στολισμό, τα δίνουμε στα νοσοκομεία, γιατί η υγεία προέχει». Τόσο απλά. Δεν το είπε όμως.
Γιατί νομίζει ότι θα μείνει ο στολισμός.
Δεν θα μείνει.
Θα μείνει ότι σε καρό πανδημίας, ο Μπακογιάννης έδωσε χιλιάδες ευρώ για τον στολισμό της Αθήνας. Που επιπροσθέτως και ανοήτως, θα θαυμάσουν οι μισοί της μόνον κάτοικοι, ίσως και λιγότεροι.
Επίσης θα μείνει στην συνείδηση του κόσμου ότι σε καιρό πανδημίας και οικονομικών τεραστίων προβλημάτων, ο Μπακογιάννης θυμήθηκε να στέλνει κλήσεις, δέκα ετών πριν και βάλε, σε εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους.
Αυτές οι σκέψεις, δεν είναι σκέψεις αντιπολιτευτικές. Δεν είναι λαϊκισμός.
Είναι λογική, ανθρωπιά, συναίσθημα, αλληλεγγύη.
Είναι δηλαδή η πραγματική πολιτική.
Κάτι που δεν διαθέτει, ούτε ο Μπακογιάννης που έδωσε τα χρήματα στα λαμπιόνια και ζητά τις κλήσεις, ούτε ο έρμος ο Κυριάκος, που δίνει εκατομμύρια στους εκδότες κι όχι στην υγεία.
Γιατί φυσικά τα λαμπιόνια, θα φωτίσουν κάποτε με το φως τους και την αλήθεια, που κρύβουν αυτοί που πήραν τα εκατομμύρια...Και τότε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου