Ακόμα και οι πλέον αισιόδοξοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή σελίδας.
Μία άλλη διακυβέρνηση, που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, προς όφελος του ελληνικού λαού.
Έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, με σαφή κεντροδεξιά ιδεολογία, που δεν θα αποτελεί το αποτέλεσμα της πίεσης εκδοτικών διαπλεκομένων κύκλων κι ούτε το δοχείο απορριμμάτων κάθε λογής σαλταδόρων διαφορετικών πολιτικών ιδεολογιών.
Η λύση αυτή, είναι ολοφάνερο πλέον, ότι πρέπει να προέλθει από την κεντροδεξιά.
Το αφήγημα περί επιστροφής της «αριστεράς» δεν έχει μέλλον, αφού το αύριο δεν διαθέτει αριστερό θετικό πρόσημο.
Ο Σύριζα, αναζητά ακόμα την ταυτότητά του, με εσωτερικές έριδες, κτυπήματα κάτω από την μέση και απαξιωμένο πολιτικό λόγο και προφίλ. Σαφώς σε αυτό βοήθησαν τα μέγιστα, τα μέσα ενημέρωσης που για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, στηρίζουν κατά μεγάλη πλειοψηφία την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη.
Το ΚΙΝΑΛ, oμοιάζει με κάποιον που δεν του άρεσε το επώνυμό του και το άλλαξε.
Αναζητά την χαμένη ταυτότητα και τιμή του, μεταξύ φιλόδοξων, φθαρμένων απόλυτα πολιτικών που αλληθωρίζουν προς την Νέα Δημοκρατία και δήθεν κεντροαριστερών, που ονειρεύονται την δόξα ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για δυο -Σύριζα και ΚΙΝΑΛ-πολιτικούς σχηματισμούς, χωρίς σαφή, οριοθετημένη ιδεολογία, που άγονται και φέρονται ανάλογα με τις πολιτικές και επικοινωνιακές ανάγκες της εποχής. Πολλές φορές μάλιστα παρουσιάζουν το ξεκαρδιστικό φαινόμενο, να καθορίζει το ένα κόμμα την θέση του σε σοβαρά ζητήματα ανάλογα με την θέση του άλλου:
Ναι ο Σύριζα; Όχι το ΚΙΝΑΛ. Αστειότητες...
Κόμματα χωρίς αύριο και φυσικά με ελάχιστα στοιχεία θετικά για την αντιμετώπιση των αναγκών του σήμερα.
Το αφήγημα της επιστροφής της αριστεράς, μόνον ως ανέκδοτο ομοιάζει και δεν θα επαναλαμβανόταν μονότονα, εάν τα μέσα ενημέρωσης δεν το χρησιμοποιούσαν ως φόβητρο συσπείρωσης των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.
Εναλλακτική πολιτική πρόταση δεν υφίσταται αυτή την στιγμή. Αυτό είναι αληθές και πασιφανές.
Η ανάγκη για εναλλακτική πρόταση, προέρχεται από την ανικανότητα, την φαυλότητα και την επικινδυνότητα της κυβέρνησης, σε όλα τα επίπεδα.
Πανδημία, οικονομία, εθνικά μείζονα ζητήματα, έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, προγραμματισμού, οράματος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να κατηγοριοποιήσει;
Εάν δεν υπήρχαν τα παχυλά αμειβόμενα μέσα ενημέρωσης των διαπλεκόμενων συμφερόντων, η κυβέρνηση θα είχε καταρρεύσει και η εναλλακτική λύση, θα φαινόταν πολύ πιο κοντά στην σημερινή σκληρή πραγματικότητα.
Όμως τα μέσα υπάρχουν, ζουν και βασιλεύουν, καθορίζουν πολιτική στην κυβέρνηση, φιμώνουν θεσμούς, προχωρούν και σε ανασχηματισμούς...
Συμπερασματικά, εκείνος που θα έκανε το πρώτο βήμα για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, θα έπρεπε να έχει το σθένος, το κουράγιο και την δύναμη ή και την προϊστορία, να αντιμετωπίσει την λαίλαπα των μέσων μαζικής εξόντωσης του κ. Μητσοτάκη.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα...κακό.
Ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, έχει αντιληφθεί το παιγνίδι που παίζεται, απλώς δεν μπορεί ακόμα να δεχθεί ότι έκανε τόσο τραγικό λάθος και ψήφισε την «Νέα Δημοκρατία» του κ. Μητσοτάκη. Άλλωστε τι να ψήφιζε; Σύριζα;
Το αστείο αυτό επιχείρημα, όμως περί μη ύπαρξης εναλλακτικής πολιτικής λύσης, κάποτε πρέπει να σταματήσει.
Η σημερινή Νέα Δημοκρατία, καταρρέει. Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία με την σαφή ιδεολογία του αείμνηστου Κ. Καραμανλή, ούτε φυσικά του Κ. Καραμανλή.
Το πολιτικό της στίγμα, αλλοιώθηκε την εποχή του Αντώνη Σαμαρά, με την συγκυβέρνηση και έφθασε την Νέα Δημοκρατία στα μικρότερα ποσοστά, που είχε στην ιστορία της και η καταστροφή ολοκληρώθηκε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Κατ' ουσίαν, πρόκειται για μία απόλυτα λογικά πολιτική εξέλιξη.
Όπως απαξιώθηκε το ΠΑΣΟΚ και σήμερα υφίσταται μόνον εν είδει ανεκδοτoυ στο διαδίκτυο, γιατί το τι θα μπορούσε να πει για επίκαιρο θέμα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου...έτσι απαξιώνεται και η Νέα Δημοκρατία.
Ταλαιπωρείται πολύ η ιδεολογία της. Το πολιτικό της προφίλ. Η ιστορία της, που τόσο την απαξίωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ταυτίσθηκε η Νέα Δημοκρατία, με υπογραφές μνημονίων επί Σαμαρά, με συγκατάβαση σε μείζονος εθνική σημασίας θέματα, όπως το Σκοπιανό και με ηττοπαθή επικίνδυνη στάση απέναντι στο Αιγαίο επί Μητσοτάκη.
Έγινε ένα με την πολιτική αναλγησία, την φτώχεια, την ανικανότητα διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων, όπως η πανδημία. Συμπορεύθηκε με τα διαπλεκόμενα, χωρίς αιδώ χωρίς τύψεις. Αυτή η Νέα Δημοκρατία μόνον ...νέα, δεν είναι πλέον.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε τέρμα στον φθαρμένο πολιτικό σχηματισμό της ΕΡΕ...-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου